Foothills Poetry Festival - Saturday, January 10, 2015 at 3 p.m.

I am honored to represent Polish-American poets at the Foothills Poetry Festival to be held next Saturday, January 10, 2015 at 3 p.m. at the Sunland-Tujunga Public Library, a branch of the Los Angeles Public Library. Organized by American-Argentinian-Ukrainian Poet, Elsa S. Frausto, Sunland-Tujunga's Poet Laureate, the event will bring poetry in original languages as well as in English in several segments dedicated to distinct countries and immigrant experiences.  The participants will include: Teresa Mei Chuc (Vietnam), Mira Mataric (Serbia), Shahe Mankerian (Armenia) and Elsa Frausto (Argentina) and will be held at 7771 Foothill Blvd., Tujunga 91042.

Poets will also read their favorite "native" poets, in both original and English translations. Refreshments will be served.

http://villagepoets.blogspot.com/2014/12/international-poetry-festival-january.html

I have not selected my own poems for the reading, but I think I will read something by Czeslaw Milosz and something by Wislawa Szymborska as both poets have had the good luck of having excellent translators. I'll probably find something either written or translated by Stanislaw Baranczak who died recently. My section may also include a poem or two from the "Slicing the Bread" chapbook recently issued by the Finishing Line Press. I will certainly read the elegy in memory of Basia Gawronska, a great artist and a wonderful person. I recently translated it into Polish so it is a bit fresh, but the memory of Basia, who died at Thanksgiving in 2009 deserves this honor.

Wniebowstąpienie

                Dla Basi Kozieł Gawroński in memoriam (1947-2009)

Jeśli pójdziesz ulicą Oro Vista w stronę gór San Gabriel

I spojrzysz w niebo, pomiędzy czerwieniejącymi

Liścmi jesiennej jabłoni, zobaczysz sokoła jak krąży

Nad spalonym zboczem, czarnym kikutem drzewa.

Wyżej, wyżej – kołuje i lotnia, wznosi się po białej

Drabinie obłoków, mierzy błękitny obszar

Niebiańskiej przestrzeni. Samotnie szuka szczęścia

Ponad całym światem, gdzie sokół rysuje kręgi,

polując na myszy.

Gdyby Basia była tu wraz z nami, naszkicowałaby

Zarys ruchu w swym starym notesie – a obok kształt

Klaczy zbiegającej na dół, po błotnistym zboczu.

Jej grzywa powiewa, gładkie ciało błyszczy

Na tle nagiej ziemi, zdeptanej na miazgę

Wygląda jakby była… jest samą wolnością

Zanim nie zatrzyma jej rdzawy łańcuch płotu.

My też rozmarzeni, toniemy w uniesieniach,
Sekretach tkliwości – niech rośnie w ogrodzie

Między ostatnią sałatą i garstką truskawek.

Półkula wiatru przesuwa się nad koronami

Drzew.  Trzepotanie złocistych trójkatów

Porusza granatowe głębie nieznanego nieba.

Rosną gałęzie ginkgo szerząc radość sprzed stuleci.

Basi nie ma. Czymże jesteśmy

Jeśli nie liścmi wyzłoconymi jesienią,
W ostatnich promieniach, przed nocą fioletu?

Dawno temu, gdy dźwięk wiader z mlekiem

Oznajmiał schyłek dnia w polskiej wsi, na dziadków obejściu

Słyszeliśmy echa pogrzebowych dzwonów

Wołających, płaczących – łkanie aż do nieba.

Basi nie ma. Czarna klacz zatrzymuje się

Zadziwiona, zdyszana. Jej grzywa

Wciąż tańczy walca jak fale przypływu.

Spadają liście ginko i jabłoni.

Kręgi sokoła i lotni spotykają się, rozchodzą

Wysoko nad nami, w bieli. Tam obłoki

Otwierają się dla Basi

Aby mogła wejść ze stertą notesów,

Obrazów, przetykanych srebrno-złotą nitką

Znakiem światła, z lusterkami, które potłukła

I dla nas złożyła, byśmy wreszcie dostrzegli, gdzie –

Tu właśnie – jesteśmy.

 Ascension - A Memorial Poem

                                     Basia Koziel Gawrońska in memoriam

If you go down Oro Vista towards the mountains,

and look up between the crape myrtle’s 

reddish leaves, you’ll see a hawk circling 

above charred slopes, blackened gullies.  

Higher, higher, rising to the white stripes

of clouds that measure the blue expanse,

a hang glider flies, looking for happiness,

like the hawk searching for mice.  

If Basia were with us, she’d sketch

the blur of motion in her notebook,

the horse that ran down the muddy slope,

her mane flowing, body shining against the bare 

soil beaten to a pulp. She looks like, she is,

freedom, until the chain-link fence stops her. 

We, too, cherish glimpses of elation,

affection growing in the garden

between strawberries and sage.  

The air cupola shifts above a gingko tree.

The flutter of yellow triangles moves

indigo depths of the sky. Strong

branches spread the joy of centuries. 

Basia’s gone. What are we,

but the leaves turning gold,

catching the last rays of crimson light?

We dance like fireflies at dusk. 

Long ago, when the clanging

of milk pails announced the waning

of the day in a Polish village,

we heard echoes of funereal bells,

calling, ringing out to heaven. 

Basia’s gone. The black mare stops,

bewildered, panting. Her mane

still waltzes like the waves of the tide. 

The gingko leaves fall. The hawk 

and the glider meet and part high up 

where the clouds open for Basia 

to come in with her sketchbooks, paintings, 

her silvery threads of light, and mirrors 

she broke for us to see where we are.